bruut
Nederlands
Woordafbreking
- bruut
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘ruw’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1923 [1]
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | bruut | bruten |
verkleinwoord | bruutje | bruutjes |
Zelfstandig naamwoord
bruut m
- iemand die nietsontziend en gewelddadig optreedt
- Die vent is een echte bruut.
Vertalingen
stellend | vergrotend | overtreffend | |
---|---|---|---|
onverbogen | bruut | bruter | bruutst |
verbogen | brute | brutere | bruutste |
partitief | bruuts | bruters | - |
Bijvoeglijk naamwoord
bruut
- nietsontziend en gewelddadig
- Zelfs het bruutste optreden vermocht de opstand niet neer te slaan.
Gangbaarheid
- Het woord bruut staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'bruut' herkend door:
100 % | van de Nederlanders; |
99 % | van de Vlamingen. |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.