bewilder

Engels
vervoeging
onbepaalde wijs to bewilder
he/she/it bewilders
verleden tijd bewildered
voltooid
deelwoord		 bewildered
onvoltooid
deelwoord		 bewildering
gebiedende wijs bewilder

Werkwoord

bewilder

  1. overgankelijk verbijsteren, verwarren
  1. «The measurements relayed by the probe only served to bewilder the scientists.»
    De metingen door de sonde doorgeseind deden niets meer dan de wetenschappers te verbijsteren.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.