ἡγεμονία

Voir aussi : ηγεμονία

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de ἡγεμών, hêgemôn avec le suffixe -ία, -ía, de ἡγέομαι.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif ἡγεμονία αἱ ἡγεμονίαι τὼ ἡγεμονία
Vocatif ἡγεμονία ἡγεμονίαι ἡγεμονία
Accusatif τὴν ἡγεμονίαν τὰς ἡγεμονίας τὼ ἡγεμονία
Génitif τῆς ἡγεμονίας τῶν ἡγεμονιῶν τοῖν ἡγεμονίαιν
Datif τῇ ἡγεμονί ταῖς ἡγεμονίαις τοῖν ἡγεμονίαιν

ἡγεμονία, hêgemonía \hɛː.ɡe.mo.ˈni.aː\ féminin

  1. Action de conduire, de diriger.
  2. Suprématie, puissance.
  3. Hégémonie, règne.

    Apparentés étymologiques

    • ἡγεμονεύω

    Références

    Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.