ἐρώμενος

Voir aussi : ερώμενος

Grec ancien

Étymologie

Du participe présent passif du verbe ἐράω, eráô  aimer d’amour », « désirer »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif ἐρώμενος οἱ ἐρώμενοι τὼ ἐρωμένω
Vocatif ἐρώμενε ἐρώμενοι ἐρωμένω
Accusatif τὸν ἐρώμενον τοὺς ἐρωμένους τὼ ἐρωμένω
Génitif τοῦ ἐρωμένου τῶν ἐρωμένων τοῖν ἐρωμένοιν
Datif τῷ ἐρωμέν τοῖς ἐρωμένοις τοῖν ἐρωμένοιν

ἐρώμενος, erốmenos \e.ˈrɔː.me.nos\ masculin (équivalent féminin : ἐρωμένη)

  1. Homme aimé.

Dérivés dans d’autres langues

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel Duel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif ἐρώμενος ἐρωμένη ἐρώμενον ἐρώμενοι ἐρώμεναι ἐρώμενα ἐρωμένω ἐρωμένα ἐρωμένω
Vocatif ἐρώμενε ἐρωμένη ἐρώμενον ἐρώμενοι ἐρώμεναι ἐρώμενα ἐρωμένω ἐρωμένω ἐρωμένω
Accusatif ἐρώμενον ἐρωμένην ἐρώμενον ἐρωμένους ἐρωμένας ἐρώμενα ἐρωμένω ἐρωμένα ἐρωμένω
Génitif ἐρωμένου ἐρωμένης ἐρωμένου ἐρωμένων ἐρωμένων ἐρωμένων ἐρωμένοιν ἐρωμέναιν ἐρωμένοιν
Datif ἐρωμέν ἐρωμέν ἐρωμέν ἐρωμένοις ἐρωμέναις ἐρωμένοις ἐρωμένοιν ἐρωμέναιν ἐρωμένοιν

ἐρώμενος, erốmenos \e.ˈrɔː.me.nos\ masculin

  1. Participe présent passif de ἐράω.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.