ἐρωμένη
: ερωμένη
Grec ancien
Étymologie
- Participe présent passif du verbe ἐράω, eráô (« aimer d’amour », « désirer »).
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Nominatif | ἡ | ἐρωμένη | αἱ | ἐρωμέναι | τὼ | ἐρωμένα |
Vocatif | ἐρωμένη | ἐρωμέναι | ἐρωμένα | |||
Accusatif | τὴν | ἐρωμένην | τὰς | ἐρωμένας | τὼ | ἐρωμένα |
Génitif | τῆς | ἐρωμένης | τῶν | ἐρωμενῶν | τοῖν | ἐρωμέναιν |
Datif | τῇ | ἐρωμένῃ | ταῖς | ἐρωμέναις | τοῖν | ἐρωμέναιν |
ἐρωμένη, erôménê \Prononciation ?\ féminin (équivalents masculins : ἐραστής, ἐρώμενος)
Voir aussi
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.