χρόνος

Voir aussi : Χρόνος

Grec

Étymologie
Du grec ancien χρόνος, khrónos.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif ο  χρόνος οι  χρόνοι
Génitif του  χρόνου των  χρόνων
Accusatif το(ν)  χρόνο τους  χρόνους
Vocatif χρόνε χρόνοι

χρόνος khrónos \ˈxɾɔ.nɔs\ masculin

  1. Temps (qui passe).
  2. An, année (pluriel : οι χρόνοι et τα χρόνια; génitif pluriel alternatif : χρονών ou χρονώ)
    • Είναι δύο χρονών.
    Il a deux ans.

Synonymes

Dérivés

Grec ancien

Étymologie
D'après la wiktiommunauté grecque, en lien avec χείρ, la main, mais étymologie incertaine ( documentation requise ... )

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif ὁ χρόνος οἱ χρόνοι τὼ χρόνω
Vocatif χρόνε χρόνοι χρόνω
Accusatif τὸν χρόνον τοὺς χρόνους τὼ χρόνω
Génitif τοῦ χρόνου τῶν χρόνων τοῖν χρόνοιν
Datif τῷ χρόνῳ τοῖς χρόνοις τοῖν χρόνοιν

χρόνος, khrónos \ˈkʰro.nos\ masculin

  1. Temps, durée.
    • πρῶτον μὲν τὸν Πειραιᾶ ἐτειχίσαμεν ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ, εἶτα τὸ μακρὸν τεῖχος τὸ βόρειον — (Démosthène, Περὶ τῆς πρὸς Λακεδαιμονίους εἰρήνης)
    • Ὅσον ζῇς φαίνου
      μηδὲν ὅλως σὺ λυποῦ·
      πρὸς ὀλίγον ἐστὶ τὸ ζῆν.
      τὸ τέλος ὁ χρόνος ἀπαιτεῖ.       — (Επιτάφιος του Σείκιλου)
      Tant que tu vis, brille !
      Ne t’afflige absolument de rien !
      La vie ne dure guère.
      Le temps exige son tribut.
  2. Année, âge.
    • ὁ μακρὸς ἀνθρώπων χρόνος — (S.Ph. 306)
  3. Délai, retard.
  4. (Grammaire) Temps d’un verbe.
  5. Mesure de temps.
  6. Temps, quantité (d’une voyelle, d’une syllabe, etc.)

Synonymes

Dérivés

Dérivés dans d’autres langues

Références
    Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.