φονικός

Grec

Étymologie

Du grec ancien φονικός, phonikós.

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif φονικός φονική φονικό
génitif φονικού φονικής φονικού
accusatif φονικό φονική φονικό
vocatif φονικέ φονική φονικό
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif φονικοί φονικές φονικά
génitif φονικών φονικών φονικών
accusatif φονικούς φονικές φονικά
vocatif φονικοί φονικές φονικά

φονικός (fonikós) \fɔ.ni.ˈkɔs\

  1. Meurtrier.
    • φονική επίθεση, φονικό όπλο

Grec ancien

Étymologie

Mot composé de φόνος, phónos et de -ικός, ikós.

Nom commun

φονικός, phonikós \Prononciation ?\ masculin

  1. Meurtrier.
  2. Sanguinaire.

    Références

    Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.