φίλος

Grec ancien

Étymologie

Apparenté au latin -bilis (« bon à »), à l’allemand billig (« bon, juste, moral »), de l’indo-européen commun *bʰili-[1] (« bon, aimable, aimer »).

Adjectif

Cas Singulier Pluriel Duel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif φίλος φίλη φίλον φίλοι φίλαι φίλα φίλω φίλα φίλω
Vocatif φίλε φίλη φίλον φίλοι φίλαι φίλα φίλω φίλα φίλω
Accusatif φίλον φίλην φίλον φίλους φίλας φίλα φίλω φίλα φίλω
Génitif φίλου φίλης φίλου φίλων φίλων φίλων φίλοιν φίλαιν φίλοιν
Datif φίλ φίλ φίλ φίλοις φίλαις φίλοις φίλοιν φίλαιν φίλοιν

φίλος, phílos \ˈpʰi.los\

  1. Ami.
    1. Aimé, chéri.
    2. Agréable, qui plaît.
    3. (Poésie) Ce mot est utilisé comme équivalent de l'adjectif possessif, mon, ton, son…

Antonymes

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif φίλος οἱ φίλοι τὼ φίλω
Vocatif φίλε φίλοι φίλω
Accusatif τὸν φίλον τοὺς φίλους τὼ φίλω
Génitif τοῦ φίλου τῶν φίλων τοῖν φίλοιν
Datif τῷ φίλ τοῖς φίλοις τοῖν φίλοιν

φίλος, phílos \ˈpʰi.los\ masculin

  1. Ami.

Antonymes

Dérivés

Dérivés dans d’autres langues

Références

  1. Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.