τολμηρός
Grec
Étymologie
- Du grec ancien τολμηρός, tolmêros.
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | τολμηρός | τολμηρή | τολμηρό | |||
génitif | τολμηρού | τολμηρής | τολμηρού | |||
accusatif | τολμηρό | τολμηρή | τολμηρό | |||
vocatif | τολμηρέ | τολμηρή | τολμηρό | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | τολμηροί | τολμηρές | τολμηρά | |||
génitif | τολμηρών | τολμηρών | τολμηρών | |||
accusatif | τολμηρούς | τολμηρές | τολμηρά | |||
vocatif | τολμηροί | τολμηρές | τολμηρά |
τολμηρός (tolmirós) \tɔl.mi.ˈɾɔs\
Grec ancien
Étymologie
- De τόλμα avec le suffixe -ηρός.
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | Duel | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | τολμηρός | τολμηρά | τολμηρόν | τολμηροί | τολμηραί | τολμηρά | τολμηρώ | τολμηρά | τολμηρώ |
Vocatif | τολμηρέ | τολμηρά | τολμηρόν | τολμηροί | τολμηραί | τολμηρά | τολμηρώ | τολμηρώ | τολμηρώ |
Accusatif | τολμηρόν | τολμηράν | τολμηρόν | τολμηρούς | τολμηράς | τολμηρά | τολμηρώ | τολμηρά | τολμηρώ |
Génitif | τολμηροῦ | τολμηρᾶς | τολμηροῦ | τολμηρῶν | τολμηρῶν | τολμηρῶν | τολμηροῖν | τολμηραῖν | τολμηροῖν |
Datif | τολμηρῷ | τολμηρᾷ | τολμηρῷ | τολμηροῖς | τολμηραῖς | τολμηροῖς | τολμηροῖν | τολμηραῖν | τολμηροῖν |
τολμηρός, tolmêrós \tol.mɛː.ˈros\
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.