προσευχή

Grec

Étymologie
Du grec ancien προσευχή, proseukhế (« prière, lieu de prière »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif η  προσευχή οι  προσευχές
Génitif της  προσευχής των  προσευχών
Accusatif τη(ν)  προσευχή τις  προσευχές
Vocatif προσευχή προσευχές

προσευχή (prosefkhí) \pɾɔ.sef.ˈçi\ féminin

  1. Prière.

Dérivés

Grec ancien

Étymologie
Mot composé de πρός, prós (« vers ») et de εὐχή, eukhế (« prière »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif ἡ προσευχή αἱ προσευχαί τὼ προσευχά
Vocatif προσευχή προσευχαί προσευχά
Accusatif τὴν προσευχήν τὰς προσευχάς τὼ προσευχά
Génitif τῆς προσευχῆς τῶν προσευχῶν τοῖν προσευχαῖν
Datif τῇ προσευχῇ ταῖς προσευχαῖς τοῖν προσευχαῖν

προσευχή, proseukhế \pro.se͜ʊ.ˈkʰɛ\ féminin

  1. Prière.
  2. Lieu de prière, oratoire.
    • οἶκος προσευχῆς, maison de prière, temple.

Références
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.