πονηρός

Grec

Étymologie

Du grec ancien πονηρός, ponêros.

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif πονηρός πονηρή πονηρό
génitif πονηρού πονηρής πονηρού
accusatif πονηρό πονηρή πονηρό
vocatif πονηρέ πονηρή πονηρό
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif πονηροί πονηρές πονηρά
génitif πονηρών πονηρών πονηρών
accusatif πονηρούς πονηρές πονηρά
vocatif πονηροί πονηρές πονηρά

πονηρός (ponirós) \pɔ.ni.ˈɾɔs\

  1. Malin, rusé.
    • Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
      Et ne nous soumets pas à la tentation, délivre-nous du mal.

Grec ancien

Étymologie

De πόνος, pónos  peine, fatigue »).

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif πονηρός πονηρά πονηρόν
vocatif πονηρέ πονηρά πονηρόν
accusatif πονηρόν πονηράν πονηρόν
génitif πονηροῦ πονηρᾶς πονηροῦ
datif πονηρ πονηρ πονηρ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif πονηρώ πονηρά πονηρώ
vocatif πονηρώ πονηρώ πονηρώ
accusatif πονηρώ πονηρά πονηρώ
génitif πονηροῖν πονηραῖν πονηροῖν
datif πονηροῖν πονηραῖν πονηροῖν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif πονηροί πονηραί πονηρά
vocatif πονηροί πονηραί πονηρά
accusatif πονηρούς πονηράς πονηρά
génitif πονηρῶν πονηρῶν πονηρῶν
datif πονηροῖς πονηραῖς πονηροῖς

πονηρός, ponêrós \po.nɛː.rόs\

  1. Qui est dans la peine, qui souffre, malheureux, infortuné.
  2. Qui est en mauvais état.
    1. De mauvaise qualité, mauvais, défectueux.
    2. Lâche, bas, vil.
  3. Qui cause de la peine, de la fatigue, fatigant, pénible.
    1. Mauvais, méchant, pervers.
      • Καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
        Et ne nous soumets pas à la tentation, mais délivre-nous du mal.

Dérivés

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.