πολιτικός

Grec

Étymologie
Du grec ancien πολιτικός, politikos.

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif πολιτικός πολιτική πολιτικό
génitif πολιτικού πολιτικής πολιτικού
accusatif πολιτικό πολιτική πολιτικό
vocatif πολιτικέ πολιτική πολιτικό
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif πολιτικοί πολιτικές πολιτικά
génitif πολιτικών πολιτικών πολιτικών
accusatif πολιτικούς πολιτικές πολιτικά
vocatif πολιτικοί πολιτικές πολιτικά

πολιτικός, politikos

  1. Politique, municipal, urbain.

    Dérivés

    Nom commun

    πολιτικός, politikos

    1. Homme politique, politicien.

      Grec ancien

      Étymologie
      Mot dérivé de πολίτης, polítês (« citoyen ») avec le suffixe -ικός, -ikós.

      Adjectif

      Cas Singulier Pluriel Duel
      Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
      Nominatif πολιτικός πολιτική πολιτικόν πολιτικοί πολιτικαί πολιτικά πολιτικώ πολιτικά πολιτικώ
      Vocatif πολιτικέ πολιτική πολιτικόν πολιτικοί πολιτικαί πολιτικά πολιτικώ πολιτικά πολιτικώ
      Accusatif πολιτικόν πολιτικήν πολιτικόν πολιτικούς πολιτικάς πολιτικά πολιτικώ πολιτικά πολιτικώ
      Génitif πολιτικοῦ πολιτικῆς πολιτικοῦ πολιτικῶν πολιτικῶν πολιτικῶν πολιτικοῖν πολιτικαῖν πολιτικοῖν
      Datif πολιτικῷ πολιτικῇ πολιτικῷ πολιτικοῖς πολιτικαῖς πολιτικοῖς πολιτικοῖν πολιτικαῖν πολιτικοῖν

      πολιτικός, politikós \Prononciation ?\

      1. Civique, politique, municipal, urbain.

        Dérivés dans d’autres langues

        Références
        Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.