μαντεία
Grec ancien
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ἡ | μαντεία | αἱ | μαντείαι | τὼ | μαντεία |
| Vocatif | μαντεία | μαντείαι | μαντεία | |||
| Accusatif | τὴν | μαντείαν | τὰς | μαντείας | τὼ | μαντεία |
| Génitif | τῆς | μαντείας | τῶν | μαντειῶν | τοῖν | μαντείαιν |
| Datif | τῇ | μαντείᾳ | ταῖς | μαντείαις | τοῖν | μαντείαιν |
μαντεία, manteía \man.ˈteː.aː\ féminin
Variantes
- μαντείη (Homérique)
- μαντηΐη (Ionien)
Apparentés étymologiques
- ἀερομαντεία
- ἀπομαντεία
- ἀστρομαντεία
- διαμαντεία
- φιαλομαντεία
- φιλομαντεία
- γεωμαντεία
- ἡλιομαντεία
- ἡμερομαντεία
- καταμαντεία
- κριθομαντεῖα
- κυνομαντεία
- λυχνομαντεία
- νεκρομαντεία
- νεκυομαντεία
- οἰωνομαντεία
- ὀρνιθομαντεία
- ὀρθομαντεία
- προμαντεία
- πυρομαντεία
- θεομαντεία
- ῥαβδομαντεία
- σκιομαντεία
- ὑδρομαντεία
- ψυχομαντεία
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- « μαντεία », dans Henry George Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.