κριτικός

Grec

Étymologie
Du grec ancien.

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif κριτικός κριτική κριτικό
génitif κριτικού κριτικής κριτικού
accusatif κριτικό κριτική κριτικό
vocatif κριτικέ κριτική κριτικό
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif κριτικοί κριτικές κριτικά
génitif κριτικών κριτικών κριτικών
accusatif κριτικούς κριτικές κριτικά
vocatif κριτικοί κριτικές κριτικά

κριτικός (kritikós) \kɾi.ti.ˈkɔs\

  1. Qui a la faculté de juger, critique.
  2. Qui relève de la critique.

Homophones

Grec ancien

Étymologie
Du verbe κρίνω, krínô (« juger »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif κριτικός κριτική κριτικόν κριτικοί κριτικαί κριτικά κριτικώ κριτικά κριτικώ
Vocatif κριτικέ κριτική κριτικόν κριτικοί κριτικαί κριτικά κριτικώ κριτικά κριτικώ
Accusatif κριτικόν κριτικήν κριτικόν κριτικούς κριτικάς κριτικά κριτικώ κριτικά κριτικώ
Génitif κριτικοῦ κριτικῆς κριτικοῦ κριτικῶν κριτικῶν κριτικῶν κριτικοῖν κριτικαῖν κριτικοῖν
Datif κριτικῷ κριτικῇ κριτικῷ κριτικοῖς κριτικαῖς κριτικοῖς κριτικοῖν κριτικαῖν κριτικοῖν

κριτικός, kritikós \kri.ti.ˈkos\

  1. Capable de juger, de décider.
    1.  Ἡ κριτική (sous-entendu τέχνη).
      L’art de juger.
  2. Décisif, critique.

Références
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.