κολακευτικός
Grec
Étymologie
- Du grec ancien.
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | κολακευτικός | κολακευτική | κολακευτικό | |||
| génitif | κολακευτικού | κολακευτικής | κολακευτικού | |||
| accusatif | κολακευτικό | κολακευτική | κολακευτικό | |||
| vocatif | κολακευτικέ | κολακευτική | κολακευτικό | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | κολακευτικοί | κολακευτικές | κολακευτικά | |||
| génitif | κολακευτικών | κολακευτικών | κολακευτικών | |||
| accusatif | κολακευτικούς | κολακευτικές | κολακευτικά | |||
| vocatif | κολακευτικοί | κολακευτικές | κολακευτικά | |||
κολακευτικός (kolakevtikós) \kɔ.la.cɛf.ti.ˈkɔs\
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.