επιμελής
Grec
Étymologie
- Du grec ancien ἐπιμελής, epimelếs.
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | επιμελής | επιμελής | επιμελές | |||
génitif | επιμελούς | επιμελούς | επιμελούς | |||
accusatif | επιμελή | επιμελή | επιμελές | |||
vocatif | επιμελή | επιμελής | επιμελές | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | επιμελείς | επιμελείς | επιμελή | |||
génitif | επιμελών | επιμελών | επιμελών | |||
accusatif | επιμελείς | επιμελείς | επιμελή | |||
vocatif | επιμελείς | επιμελείς | επιμελή |
επιμελής (epimelís) \ɛ.pi.mɛ.ˈlis\
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.