δόλος

Apparenté au latin dolus, à tale, talk, tell en anglais.

δόλος, dólos \Prononciation ?\ masculin

1. Hameçon.
2. Ruse, stratagème.

• δολερός (rusé, fourbe)
• δολιόφρων
• δολιόμητις
• δολιόμυθος
• δολιόπους
• δόλιος
• Δόλιος
• δολιόω (ruser)
• δολίζω
• δολόεις (subtile)
• δολοφονέω
• δολοφόνησις
• δολόφονος
• δολοφραδής
• δολοφρονέων
• δολοφροσύνη
• δολόφρων
• δολοκτασία
• δολομήτης
• δολόμυθος
• δολοπλοκία
• δολοπλόκος
• δολοποιός
• δολορραφία
• δολόω (attraper)
• δόλωμα (triche)
• δολῶπις
• δόλωσις

• « δόλος », dans Henry George Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, 1889 → consulter cet ouvrage
• Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage