voluntas

Latin

Étymologie

Dérivé de volens avec le suffixe -itas.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif voluntas voluntatēs
Vocatif voluntas voluntatēs
Accusatif voluntatem voluntatēs
Génitif voluntatis voluntatum
Datif voluntatī voluntatibus
Ablatif voluntatĕ voluntatibus

voluntās féminin

  1. Gré, volonté.
    • simul objecta species cujuspiam est, quod bonum videatur, ad id adipiscendum impellit ipsa natura: id cum constanter prudenterque fit, ejusmodi appetitionem Stoici βούλησιν appellant, nos appellamus voluntatem: eam illi putant in solo esse sapiente, quam sic definiunt: Voluntas est, quae quid cum ratione desiderat: quae autem adversus rationem incitata est vehementius, ea libido est vel cupiditas effrenata, quae in omnibus stultis invenitur, Cicéron. Tusc. 4, 6, 12

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.