verzuim

Néerlandais

Étymologie

Déverbal de verzuimen « omettre ».

Nom commun

Nombre Singulier Pluriel
Nom verzuim verzuimen
Diminutif verzuimpje verzuimjes

verzuim \Prononciation ?\ neutre

  1. Omission, négligence.
    • Een verzuim herstellen.
      Réparer un oubli.
    • (Droit) In verzuim <degene die niet verschijnt voor het gerecht>.
      Défaillant.
    • (Droit) In verzuim verkeren.
      Manquer à ses devoirs.
    • (Droit) In verzuim zijn.
      Être en défaut.
    • Een verzuim van aangifte.
      Un défaut de déclaration.
  2. Absence, absentéisme.

Synonymes

omission
absence

Prononciation

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.