verwerpen

Néerlandais

Étymologie

Dérivé par préfixation de werpen « jeter ».

Verbe

Présent Prétérit
ik verwerp verwierp
jij verwerpt
hij, zij, het verwerpt
wij verwerpen verwierpen
jullie verwerpen
zij verwerpen
u verwerpt verwierp
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben verwerpend verworpen

verwerpen \vərʋɛrpəⁿ\ transitif

  1. Rejeter, repousser, condamner, désapprouver.
    • Een gedachte onmiddellijk weer verwerpen.
      Écarter immédiatement une pensée.
    • Een voorstel verwerpen.
      Repousser une proposition.
  2. Récuser.
    • Een argument verwerpen.
      Récuser un argument.
  3. Répudier.
    • Een nalatenschap verwerpen.
      Répudier une succession.

Dérivés

  • verwerpelijk

Synonymes

rejeter
récuser
répudier

Prononciation

  • Pays-Bas  : écouter « verwerpen [vərʋɛrpəⁿ] »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.