vertrouwen

Néerlandais

Étymologie

Composé du préfixe ver-, de trouw « fidélité » et du suffixe -en.

Nom commun

vertrouwen \vǝɾ.tɾʌu.ʋǝ:\ neutre (Indénombrable)

  1. Confiance.
    • Het vertrouwen dat wij hem hadden geschonken.
      La confiance que nous lui avions accordée.
    • Vertrouwen hebben in de toekomst.
      Avoir confiance dans l’avenir.

Verbe

Présent Prétérit
ik vertrouw vertrouwde
jij vertrouwt
hij, zij, het vertrouwt
wij vertrouwen vertrouwden
jullie vertrouwen
zij vertrouwen
u vertrouwt vertrouwde
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben vertrouwend vertrouwd

vertrouwen \vǝɾ.tɾʌu.ʋǝⁿ\ transitif

  1. Faire confiance, se fier (à).
    • Ik vertrouw hem voor geen cent.
      Je ne lui fais pas confiance pour un sou.

Prononciation

  • (Région à préciser) : écouter « vertrouwen [vǝɾ.tɾʌu.ʋǝ:] »
  • Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « vertrouwen »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.