verecundus

Latin

Étymologie

De vereor (« révérer, craindre ») avec le même suffixe -cundus qui est dans fa-cundus, fe-cundus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif verecundus verecundă verecundum verecundī verecundae verecundă
Vocatif verecunde verecundă verecundum verecundī verecundae verecundă
Accusatif verecundum verecundăm verecundum verecundōs verecundās verecundă
Génitif verecundī verecundae verecundī verecundōrŭm verecundārŭm verecundōrŭm
Datif verecundō verecundae verecundō verecundīs verecundīs verecundīs
Ablatif verecundō verecundā verecundō verecundīs verecundīs verecundīs

verēcundus \we.reːˈkun.dus\ (comparatif : verecundior, superlatif : verecundissimus)

  1. Honteux, retenu, réservé.
    • verecundior in postulando.  (Cicéron, Phil. 14, 5, 11)

Dérivés

Dérivés dans d’autres langues

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.