vanlig

Voir aussi : vänlig

Danois

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif

vanlig

  1. Ordinaire.
  2. Habituel, accoutumé.

Synonymes

Norvégien (bokmål)

Étymologie

Dérivé de vane avec le suffixe -lig.

Adjectif

Déclinaison de vanlig Positif Comparatif Superlatif
Indéfini Singulier Masculin vanlig vanligere vanligest
Féminin vanlig
Neutre vanligt
Pluriel vanlige
Défini vanlige

vanlig \Prononciation ?\

  1. Ordinaire.
  2. Habituel, accoutumé.

Antonymes

  • uvanlig

Variantes dialectales

  • (nynorsk) vanleg

Prononciation

Suédois

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif

Déclinaison de vanlig Positif Comparatif Superlatif
Attributif Prédicatif
Singulier Indéfini Commun vanlig vanligare vanligast
Neutre vanligt
Défini Masculin vanlige vanligaste
Autres vanliga vanligaste
Pluriel vanliga vanligaste vanligast

vanlig

  1. Ordinaire, habituel.
    • Mindre vanlig.
      Peu ordinaire.
    • Han är helt vanlig människa.
      C'est un homme fort ordinaire.
    • Det är hans vanliga samtalsämne.
      Ce sont des discours habituels.
  2. Commun, usuel.
    • I ordets vanliga bemärkelse.
      Selon l'acceptation usuelle du mot.
    • Vanliga sillen.
      Le hareng commun.

Synonymes

Antonymes

Prononciation

Prononciation manquante. (Ajouter)

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.