unite

Voir aussi : unité

Anglais

Étymologie

Du latin unitum, supin de unio.

Verbe

unite \Prononciation ?\

  1. Unir.
  2. Apparier.
  3. Joindre, accoupler.

Dérivés

Prononciation

Italien

Forme d’adjectif

Singulier Pluriel
Masculin unito
\u.ˈni.to\
uniti
\u.ˈni.ti\
Féminin unita
\u.ˈni.ta\
unite
\u.ˈni.te\

unite \u.ˈni.te\

  1. Féminin pluriel de unito.

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe unire
Participe Présent
Passé
(féminin pluriel)
unite
Indicatif Présent
(voi) unite
Imparfait
Passé simple
Futur simple
Impératif Présent
(2e personne du pluriel)
unite

unite \u.ˈni.ta\

  1. Participe passé au féminin singulier pluriel de unire.
  2. Deuxième personne du pluriel de l’indicatif présent de unire.
  3. Deuxième personne du pluriel de l’impératif présent de unire.


Latin

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif unitus unită unitum unitī unitae unită
Vocatif unite unită unitum unitī unitae unită
Accusatif unitum unităm unitum unitōs unitās unită
Génitif unitī unitae unitī unitōrŭm unitārŭm unitōrŭm
Datif unitō unitae unitō unitīs unitīs unitīs
Ablatif unitō unitā unitō unitīs unitīs unitīs

unite \Prononciation ?\

  1. Vocatif masculin singulier de unitus.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.