tutela

Voir aussi : tutèla

Italien

Étymologie

Du latin tutela.

Nom commun

tutela \Prononciation ?\ féminin

  1. Tutelle.

Latin

Étymologie

Du radical de tutus, participe passé de tueor (« veiller, surveiller ») avec le préfixe suffixe -ela.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif tutelă tutelae
Vocatif tutelă tutelae
Accusatif tutelăm tutelās
Génitif tutelae tutelārŭm
Datif tutelae tutelīs
Ablatif tutelā tutelīs

tutela \Prononciation ?\ féminin

  1. Surveillance, protection.
    • intellegi volumus salutem hominum in ejus (Jovis) esse tutela, Cicéron. Fin. 3, 20, 66
    • Juno, cujus in tutelā Argi sunt, Liv. 34, 24, 2
  2. (Droit) Tutelle, protection légale.
    • fraudare pupillum, qui in tutelam pervenit, Cic. Rosc. Com. 6, 16

Dérivés

Apparentés étymologiques

  • tutor, tuteur, protecteur

Dérivés dans d’autres langues

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.