trilingveco

Espéranto

Étymologie

De tri (« trois »), lingvo (« langue ») et -ec- (« qualité »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif trilingveco
\tri.lin.'ɡve.t͡so\
trilingvecoj
\tri.lin.'ɡve.t͡soj\
Accusatif trilingvecon
\tri.lin.'ɡve.t͡son\
trilingvecojn
\tri.lin.'ɡve.t͡sojn\

trilingveco \tri.lin.ˈɡve.t͡so\

  1. Trilinguisme (qualité de celui qui connaît trois langues, de ce qui est exprimé en trois langues).
    • Bedaŭrinde tamen — kaj jen vere iom ĝena tameno — iliaj respektivaj trilingvecoj tute ne kongruis. Ŝi parolis — la Francan, la Hispanan kaj la Italan — li parolis — la Anglan, la Germanan kaj la Rusan.  Tagmeze en Tunizo », Monato)
      Pourtant, malheureusement — et c’est vraiment un « pourtant » un peu gênant — leurs trilinguismes respectifs n’étaient pas du tout compatibles. Elle parlait français, espagnol et italien — il parlait anglais, allemand et russe.

Vocabulaire apparenté par le sens

Hyperonymes

  • plurlingveco
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.