testimonium

Latin

Étymologie

De testis (« témoin ») et munus (« devoir ») → voir matrimonium et patrimonium.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif testimonium testimonia
Vocatif testimonium testimonia
Accusatif testimonium testimonia
Génitif testimoniī testimoniōrum
Datif testimoniō testimoniīs
Ablatif testimoniō testimoniīs

testimonium \Prononciation ?\ neutre

  1. (Droit) Témoignage, déposition, attestation.
    • qui falsas lites falsis testimoniis petunt.  (Plaute, Rud. prol. 13)
  2. (Droit) Preuve issue d’un témoignage, évidence.
    • hoc interest inter exemplum et testimonium: exemplo demonstratur, id quod dicimus cujusmodi sit: testimonio, esse illud ita, ut nos dicimus, confirmatur,”  (Auct. Her. 4, 3, 5)

Quasi-synonymes

Dérivés

Dérivés dans d’autres langues

Voir aussi

  • testimonium sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin) 

Références

Néerlandais

Étymologie

Du latin testimonium  témoignage »).

Nom commun

testimonium

  1. Témoignage.

Synonymes

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 87,9 % des Flamands,
  • 88,8 % des Néerlandais.


Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.