substantiivi

Finnois

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif substantiivi substantiivit
Génitif substantiivin substantiivien
Partitif substantiivia substantiiveja
Accusatif substantiivi [1]
substantiivin [2]
substantiivit
Inessif substantiivissa substantiiveissa
Élatif substantiivista substantiiveista
Illatif substantiiviin substantiiveihin
Adessif substantiivilla substantiiveilla
Ablatif substantiivilta substantiiveilta
Allatif substantiiville substantiiveille
Essif substantiivina substantiiveina
Translatif substantiiviksi substantiiveiksi
Abessif substantiivitta substantiiveitta
Instructif substantiivein
Comitatif substantiiveine- [3]
Notes [1] [2] [3]

[1]

  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive dont le sujet est la troisième personne
    du singulier sans aucun pronom.
  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive passive.
  • Dans toutes les phrases passives à n’importe
    quel mode.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la deuxième personne du singulier, ou la
    première ou deuxième personne du pluriel.

[2]

  • Dans les phrases actives positives aux modes
    indicatif, conditionnel ou potentiel.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la troisième personne du singulier ou du
    pluriel.

[3]

  • Un suffixe possessif s’ajoute dans le cas des
    noms communs.

substantiivi \ˈsub.stɑn.tiː.ʋi\

  1. (Linguistique) Substantif, nom.

Synonymes

Hyperonymes

  • sanaluokka
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.