subortus
Latin
Étymologie
- De suborior (« sortir de dessous »).
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | subortus | subortūs |
Vocatif | subortus | subortūs |
Accusatif | subortum | subortūs |
Génitif | subortūs | subortuum |
Datif | subortūi ou subortū |
subortibus |
Ablatif | subortū | subortibus |
subortus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | subortus | subortă | subortum | subortī | subortae | subortă |
Vocatif | suborte | subortă | subortum | subortī | subortae | subortă |
Accusatif | subortum | subortăm | subortum | subortōs | subortās | subortă |
Génitif | subortī | subortae | subortī | subortōrŭm | subortārŭm | subortōrŭm |
Datif | subortō | subortae | subortō | subortīs | subortīs | subortīs |
Ablatif | subortō | subortā | subortō | subortīs | subortīs | subortīs |
subortus \Prononciation ?\
- Participe passé de suborior.
Références
- « subortus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.