strictus

Latin

Étymologie

Adjectivation du participe passé de stringo (« serrer »).

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif strictus strictă strictum strictī strictae strictă
Vocatif stricte strictă strictum strictī strictae strictă
Accusatif strictum strictăm strictum strictōs strictās strictă
Génitif strictī strictae strictī strictōrŭm strictārŭm strictōrŭm
Datif strictō strictae strictō strictīs strictīs strictīs
Ablatif strictō strictā strictō strictīs strictīs strictīs

strictus \Prononciation ?\ (comparatif : strictior, superlatif : strictissimus)

  1. Serré, étroit.
    • strictissima janua.  (Ovide, R. Am. 233)
  2. Serré, concis.
    • qui (Demosthenes) est strictior multo (quam Cicero).  (Quint. 12, 10, 52)
  3. Strict, sévère, rigoureux.
    • restitutio stricto jure non competebat.  (Dig. 29, 2, 85)
  4. Précis, rigoureux.
    • strictius interpretari.  (Dig. 8, 2, 2o)
      Interpréter plus précisément.

Dérivés

Dérivés dans d’autres langues

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif strictus strictă strictum strictī strictae strictă
Vocatif stricte strictă strictum strictī strictae strictă
Accusatif strictum strictăm strictum strictōs strictās strictă
Génitif strictī strictae strictī strictōrŭm strictārŭm strictōrŭm
Datif strictō strictae strictō strictīs strictīs strictīs
Ablatif strictō strictā strictō strictīs strictīs strictīs

strictus \ˈstɾiːk.tus\

  1. Participe passé de stringo.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.