servitus

Latin

Étymologie

De servio (« servir ») avec le suffixe -tus.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif servitus servitutēs
Vocatif servitus servitutēs
Accusatif servitutem servitutēs
Génitif servitutis servitutum
Datif servitutī servitutibus
Ablatif servitutĕ servitutibus

servitus \Prononciation ?\ féminin

  1. Servitude, asservissement, sujétion.
    • servitutem servire  (Plaute. Capt. 2, 3, 31)
  2. (Droit) Servitude.
    • servitus est constitutio juris gentium, quā quis dominio alieno contra naturam subicitur.  (Dig. 1, 5, 4; Just. Inst. 1, 3, 2)

Synonymes

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif servitus servită servitum servitī servitae servită
Vocatif servite servită servitum servitī servitae servită
Accusatif servitum servităm servitum servitōs servitās servită
Génitif servitī servitae servitī servitōrŭm servitārŭm servitōrŭm
Datif servitō servitae servitō servitīs servitīs servitīs
Ablatif servitō servitā servitō servitīs servitīs servitīs

servitus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de servio.

Références

  • « servitus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.