schenken

Allemand

Étymologie

Du vieux haut allemand scenken.

Verbe

Mode ou
temps
Personne Forme
Présent 1re du sing. ich schenke
2e du sing. du schenkst
3e du sing. er schenkt
Prétérit 1re du sing. ich schenkte
Subjonctif II 1re du sing. ich schenkte
Impératif 2e du sing. schenke
2e du plur. schenkt
Participe passé geschenkt
Auxiliaire haben
voir conjugaison allemande

schenken

  1. Offrir, donner.
    • Sie schenkt ihm zum Geburtstag ein Buch.
      Elle lui offre un livre pour son anniversaire.

Apparentés étymologiques

Prononciation

  • (Région à préciser) : écouter « schenken [Prononciation ?] »
  • Autriche  : écouter « schenken ['ʃɛŋ.kən] »

Références

  • Cet article utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en anglais, sous licence CC-BY-SA-3.0 : schenken.

Néerlandais

Étymologie

A rapprocher de l'allemand schenken, de même sens.

Verbe

Présent Prétérit
ik schenk schonk
jij schenkt
hij, zij, het schenkt
wij schenken schonken
jullie schenken
zij schenken
u schenkt schonk
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben schenkend geschonken

schenken \ˈsxɛŋ.kən\ (voir la conjugaison)

  1. Offrir, donner.
  2. Verser (un montant), faire une donation.

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 100,0 % des Flamands,
  • 99,4 % des Néerlandais.

Prononciation

  • Pays-Bas : écouter « schenken ['sxɛŋ.kən] »

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.