sagacitat

Ancien occitan

Étymologie

Du latin sagacitas.

Nom commun

sagacitat féminin

  1. Sagacité, discernement.

Références

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844

Catalan

Étymologie

Du latin sagacitas.

Nom commun

Singulier Pluriel
sagacitat
[səɣəsiˈtat]
sagacitats
[səɣəsiˈtats]

sagacitat [səɣəsiˈtat] (or.), [saɣasiˈtat] (occ.) féminin

  1. Sagacité.

Occitan

Étymologie

Du latin sagacitas.

Nom commun

Singulier Pluriel
sagacitat
[saɣasiˈtat]
sagacitats
[saɣasiˈtats]

sagacitat [saɣasiˈtat] (graphie normalisée) féminin

  1. Sagacité.

Prononciation

  • occitan moyen, languedocien standard : [saɣasiˈtat]
  • provençal (dont niçois) : [sagasiˈta]
  • France (Béarn) : écouter « sagacitat [Prononciation ?] »

Prononciation

  • Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003
  • Georges Castellana, Dictionnaire niçois-français, Serre, Nice, 1952
  • Yves Lavalade, Dictionnaire d’usage occitan/français - Limousin-Marche-Périgord, Institut d’Estudis Occitans dau Lemosin, 2010
  • Pèir Morà, Tot en gascon, Éditions des régionalismes, 2011
  • Josiana Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.