richten

Allemand

Étymologie

Du vieux haut allemand rihten.

Verbe

Mode ou
temps
Personne Forme
Présent 1re du sing. ich richte
2e du sing. du richtest
3e du sing. er richtet
Prétérit 1re du sing. ich richtete
Subjonctif II 1re du sing. ich richete
Impératif 2e du sing. richte
2e du plur. richtet
Participe passé gerichtet
Auxiliaire haben
voir conjugaison allemande

richten \ˈʀɪçtn̩\ \ˈʀɪçtən\ (voir la conjugaison)

  1. Juger.

Prononciation

  • (Région à préciser) : écouter « richten [ˈʀɪçtn̩] »

Néerlandais

Étymologie

Dérivé de recht « droit » avec inflexion vocalique et adjonction du suffixe -en.

Verbe

Présent Prétérit
ik richt richtte
jij richt
hij, zij, het richt
wij richten richtten
jullie richten
zij richten
u richt richtte
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben richtend gericht

richten \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)

  1. Aligner.
  2. Diriger.
  3. Adresser.

Synonymes

aligner
diriger
adresser

Prononciation

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.