republica

Voir aussi : república

Occitan

Étymologie

Du latin res publica.

Nom commun

Singulier Pluriel
republica
\repyˈbbliko\
republicas
\repyˈbblikos\

republica \repyˈbbliko\ (graphie normalisée) féminin

  1. République.

Apparentés étymologiques

Prononciation

  • France (Béarn) : écouter « republica »

Références

Romanche

Étymologie

Du latin res publica.

Nom commun

republica \Prononciation ?\ féminin

  1. République.

Dérivés

Notes

Forme et orthographe du dialecte puter .
Forme et orthographe du dialecte surmiran .
Forme et orthographe du dialecte vallader .

Références

  • Oscar Peer, Dicziunari rumantsch ladin-tudais-ch, Lia Rumantscha, Coire, 1962
  • Gion Peder Thöni, Rumantsch - Surmeir. Grammatica per igl idiom surmiran, Lia Rumantscha, Coire, 1969

Roumain

Forme de nom commun

féminin Singulier Pluriel
casnon articuléarticulénon articuléarticulé
Nominatif
Accusatif
republică republica republici republicile
Datif
Génitif
republici republicii republici republicilor
Vocatif republico republicilor

republica \reˈpu.bli.ca\ féminin singulier

  1. Cas nominatif et accusatif articulé singulier de republică.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.