recte

Ancien français

Étymologie

Du latin rectus.

Nom commun

recte féminin

  1. Justice, droiture, honnêteté.
    • Lors ne tiendrions pas la promesse ne la recte. — (Artus de Bretagne, 1393-1458)

Références

Catalan

Étymologie

Du latin rectus

Adjectif

recte \Prononciation ?\

  1. Direct, droit.
  2. Strict.
  3. Juste.

Synonymes

Latin

Adjectif

recte \Prononciation ?\

  1. Vocatif masculin singulier de rectus.

Adverbe

recte \Prononciation ?\

  1. Justement, droit, à bon droit.
    • Quamvis enim recte factorum verus fructus sit fecisse nec ullum virtutum pretium dignum illis extra ipsas sit,... (De clementia - Sénèque)
      En effet, quoique la vraie récompense des bonnes actions consiste à les avoir faites, et qu'il n'y ait, hors de la vertu, aucun prix digne d'elle,

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.