punteren

Néerlandais

Étymologie

Verbe 1: Dérivé de puntpoint») avec le suffixe -eren.
Verbe 2: Composé de punterbarge») avec le suffixe -en.

Verbe 1

Présent Prétérit
ik punteer punteerde
jij punteert
hij, zij, het punteert
wij punteren punteerden
jullie punteren
zij punteren
u punteert punteerde
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben punterend gepunteerd

puntéren transitif

  1. Pointiller.
  2. (Musique) Augmenter la valeur d’une note de la moitié.
    • Een gepunteerde noot.
      Une note pointée.

Anciennes orthographes

  • punteeren

Synonymes

pointiller

Verbe 2

Présent Prétérit
ik punter punterde
jij puntert
hij, zij, het puntert
wij punteren punterden
jullie punteren
zij punteren
u puntert punterde
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben punterend gepunterd

púnteren \Prononciation ?\ intransitif

  1. (Navigation) Transporter en barge.

Vocabulaire apparenté par le sens

Prononciation

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.