provocator

Français

Étymologie

Du latin provocator.

Nom commun

SingulierPluriel
provocator provocators
provocatores
\pʁo.vo.ka.tɔʁ\

provocator masculin

  1. (Antiquité) Gladiateur.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Traductions

Voir aussi

Anglais

Étymologie

Du latin provocator.

Nom commun

SingulierPluriel
provocator
\Prononciation ?\
provocators
\Prononciation ?\

provocator

  1. Provocateur.

Latin

Étymologie

De provocatus avec le suffixe -or.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif provocator provocatorēs
Vocatif provocator provocatorēs
Accusatif provocatorem provocatorēs
Génitif provocatoris provocatorum
Datif provocatorī provocatoribus
Ablatif provocatorĕ provocatoribus

provocator \Prononciation ?\ masculin

  1. Provocateur.
    • insolens provocator  (Aulus Gellius, Noctes Atticae)
      Provocateur insolent
  2. Provocator, sorte de gladiateur.
    • si ob (eam) causam peccaret, pro recenti populi Romani in se beneficio populari studio elatus, tamen ignosceret nemo: cum vero ne de venalibus quidem homines electos, sed ex ergastulis emptos nominibus gladiatoriis ornarit, et sortito alios Samnitis alios provocatores fecerit, tanta licentia, tanta legum contemptio nonne quem habitura sit exitum pertimescit?  (Cicéron, Pro Sestio)
      Quand même tel serait le motif de sa fonte, quand même, dans un premier moment de reconnaissance, il aurait été entraîné par le désir de plaire au peuple, il resterait encore sans excuse. Mais lorsque ceux qu'il décore du nom de gladiateurs, et dont il fait à son gré des Samnites ou des Rétiaires, loin d'être des hommes choisis, sont le rebut des plus vils esclaves, ne doit-il pas trembler sur les suites d’une licence si coupable et d’un tel mépris pour les lois ?  (traduction)

Dérivés

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.