pourmen

Breton

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe

pourmen \ˈpur.mɛn\ intransitif (conjugaison), base verbale pourmen-

Mutation Forme
Non mutée pourmen
Adoucissante bourmen
Semi-régulière pourmen
  1. Se promener.
    • Pa vezimp e-tal ar cʼhael orjal melen a ra an dro d’ ar maner, diskenn diwarnoun, sell el liorz, hag e weli mercʼh percʼhenn ar cʼhastell o pourmen.  (Yann ar Flocʼh, Koñchennou eus Bro ar Ster Aon, Kemper, 1950, p. 179)
      Quand nous serons à côté de la grille de laiton jaune qui fait le tour du manoir, descends de mon dos, regarde dans le jardin, et tu verras la fille du propriétaire du château se promener.
    • An deiz war-lercʼh eta, e oan aet gant va ziegez kaer da bourmen ha da gemer aer vat el liorz.  (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 1, Gwalarn, 1936, p. 18)
      Le lendemain donc, j’étais allé avec ma belle famille me promener et prendre l’air frais dans le jardin.

Variantes

  • pourmeniñ

Synonymes

Dérivés

  • pourmenad
  • pourmenadeg
  • pourmenadenn
  • pourmener
  • pourmenouer
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.