poon

Ancien français

Étymologie

Du latin tardif pedō, du latin pēs.

Nom commun

poon \Prononciation ?\

  1. (Jeu d’échecs) Pion.

Variantes

Dérivés dans d’autres langues

Anglais

Étymologie

(Nom 1) Attesté depuis 1690-1700.
(Nom 2) Dérivé de poontang.

Nom commun 1

SingulierPluriel
poon
\Prononciation ?\
poons
\Prononciation ?\

poon \puːn\

  1. Nom donné à plusieurs arbres de l'est de l'Inde du genre Calophyllum.

Nom commun 2

SingulierPluriel
poon
\Prononciation ?\
poons
\Prononciation ?\

poon \puːn\

  1. (États-Unis) (Argot) (Vulgaire) Vagin, chatte.
  2. (Familier) Lâche.


Prononciation

Néerlandais

Étymologie

Attesté depuis 1571[1][2].

Nom commun

Nombre Singulier Pluriel
Nom poon ponen
Diminutif poontje poontjes

poon \pon\ masculin

  1. (Ichtyologie) Grondin.
    • Met deze mooie poon ga ik voor u een viscouscous maken.
      Avec ce beau grondin, je vais vous faire un couscous au poisson.

Synonymes

  • knorhaan

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[3] :
  • 62,3 % des Flamands,
  • 70 % des Néerlandais.

Prononciation

  • (Région à préciser) : écouter « poon [pon] »

Références

  1. « poon » dans Nicoline van der Sijs, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, dbnl.org, Amsterdam, Anvers, 2002 ISBN 90-204-2045-3
  2. poon sur etymologiebank.nl, 2010
  3. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]

Wolof

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

poon

  1. Le tabac.

Prononciation

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.