philosophaster
Latin
Étymologie
- De philosophus (« philosophe ») avec le suffixe -aster.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | philosophaster | philosophastrī |
Vocatif | philosophaster | philosophastrī |
Accusatif | philosophastrum | philosophastrōs |
Génitif | philosophastrī | philosophastrōrum |
Datif | philosophastrō | philosophastrīs |
Ablatif | philosophastrō | philosophastrīs |
philosophaster \Prononciation ?\ masculin
- Philosophâtre, mauvais philosophe.
- Vir grauis et philosophaster Tullius aedilis futurus clamat in auribus ciuitatis, inter cetera sui magistratus officia sibi Floram matrem ludorum celebritate placandam; qui ludi tanto deuotius, quanto turpius celebrari solent. — (Augustin, De civitate Dei, II)
Références
- « philosophaster », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « philosophaster », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.