philosophaster

Latin

Étymologie

De philosophus (« philosophe ») avec le suffixe -aster.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif philosophaster philosophastrī
Vocatif philosophaster philosophastrī
Accusatif philosophastrum philosophastrōs
Génitif philosophastrī philosophastrōrum
Datif philosophastrō philosophastrīs
Ablatif philosophastrō philosophastrīs

philosophaster \Prononciation ?\ masculin

  1. Philosophâtre, mauvais philosophe.
    • Vir grauis et philosophaster Tullius aedilis futurus clamat in auribus ciuitatis, inter cetera sui magistratus officia sibi Floram matrem ludorum celebritate placandam; qui ludi tanto deuotius, quanto turpius celebrari solent.  (Augustin, De civitate Dei, II)

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.