permanens

Français

Forme d’adjectif

SingulierPluriel
permanent permanens
\pɛʁ.ma.nɑ̃\

permanens \pɛʁ.ma.nɑ̃\ masculin

  1. (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Pluriel de permanent.

Latin

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif permanens permanens permanens permanentēs permanentēs permanentia
Vocatif permanens permanens permanens permanentēs permanentēs permanentia
Accusatif permanentem permanentem permanens permanentēs permanentēs permanentia
Génitif permanentis permanentis permanentis permanentium permanentium permanentium
Datif permanentī permanentī permanentī permanentibus permanentibus permanentibus
Ablatif permanentī permanentī permanentī permanentibus permanentibus permanentibus

permanens \Prononciation ?\

  1. Participe présent de permaneo.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.