ontwijken

Néerlandais

Étymologie

Dérivé par préfixation de wijken « céder ».

Verbe

Présent Prétérit
ik ontwijk ontweek
jij ontwijkt
hij, zij, het ontwijkt
wij ontwijken ontweken
jullie ontwijken
zij ontwijken
u ontwijkt ontweek
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben ontwijkend ontweken

ontwijken \Prononciation ?\ transitif

  1. Éviter, esquiver.
    • Elkaar ontwijken.
      S’éviter (l’un l’autre).
    • Een vraag ontwijken.
      Éluder une question.

Synonymes

Prononciation

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.