numeratio

Latin

Étymologie

Du radical de numeratum, supin de numero, avec le suffixe -io.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif numeratio numerationēs
Vocatif numeratio numerationēs
Accusatif numerationem numerationēs
Génitif numerationis numerationum
Datif numerationī numerationibus
Ablatif numerationĕ numerationibus

numeratio féminin

  1. Numération, action de compter ou dénombrer.
    • haec enim unitatum iteratio potius est non numeratio, uelut si ita dicamus "ensis mucro gladius," repetitio quaedam est eiusdem non numeratio diuersorum, uelut si dicam "sol sol sol," non tres soles effecerim sed de uno totiens praedicauerim.
      Celles-ci sont une itération des unités plutôt qu’une numération : quand je dis ainsi "épée, lame, glaive" il s’agit d’une répétition du même objet, non d’une énumération d’objets différents, de la même façon que si je dis "soleil, soleil, soleil", je n’aurai pas donné l’existence effective à trois soleils, mais affirmé autant de fois l’unique. (Boèce, De Trinitate)

Apparentés étymologiques

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.