mianownik

Polonais

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

3 – licznik
4 – mianownik

mianownik \mʹi ̯ãnovʹńik\ masculin

  1. (Grammaire) Nominatif.
    • Mianownik jest formą wyrazu podawaną w słownikach.
      Le nominatif est la forme d'expression donnée dans les dictionnaires.
  2. (Mathématiques) Dénominateur.
    • W matematyce mianownik musi być różny od zera.
      En mathématiques, le dénominateur doit être différent de zéro.
Déclinaison de mianownik
Cas Singulier Pluriel
Nominatif mianownik mianowniki
Génitif mianownika mianowników
Datif mianownikowi mianownikom
Accusatif mianownik mianowniki
Instrumental mianownikiem mianownikami
Locatif mianowniku mianownikach
Vocatif mianowniku mianowniki

Synonymes

  • nominativus (nominatif)
  • nominatiwus (nominatif)
  • dzielnik (dénominateur)

Dérivés

  • mianować (nommer)
  • mianownikowy (adj) (nominatif)

Prononciation

Voir aussi

  • mianownik sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais) 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.