nominativus

Latin

Étymologie

(Adjectif) Du radical du supin nominatum de nomino (« nommer ») avec le suffixe -ivus. Calque du grec ancien ὀνομαστικὴ πτῶσις, onomastikê ptôsis
(Nom) Substantivation par ellipse de casus ; le grec a la même ellipse ὀνομαστικὴ (πτῶσις).

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif nominativus nominativă nominativum nominativī nominativae nominativă
Vocatif nominative nominativă nominativum nominativī nominativae nominativă
Accusatif nominativum nominativăm nominativum nominativōs nominativās nominativă
Génitif nominativī nominativae nominativī nominativōrŭm nominativārŭm nominativōrŭm
Datif nominativō nominativae nominativō nominativīs nominativīs nominativīs
Ablatif nominativō nominativā nominativō nominativīs nominativīs nominativīs

nōmĭnātīvus \Prononciation ?\ masculin

  1. Relatif à l'action de nommer.

Apparentés étymologiques

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif nominativus nominativī
Vocatif nominative nominativī
Accusatif nominativum nominativōs
Génitif nominativī nominativōrum
Datif nominativō nominativīs
Ablatif nominativō nominativīs

nōmĭnātīvus \Prononciation ?\ masculin

  1. (Grammaire) Nominatif.

Dérivés dans d’autres langues

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.