kañval
Breton
Étymologie
- Du latin camelus.
- Mentionné dans le Catholicon (caual).
- À comparer avec le mot gallois camel (sens identique).
Nom commun
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | kañval | kañvaled |
Adoucissante | gañval | gañvaled |
Spirante | cʼhañval | cʼhañvaled |
Durcissante | inchangé | inchangé |
kañval \ˈkãːval\ masculin (féminin : kañvalez)
- (Zoologie) Chameau.
- Dek, ugent, tregont kañval, muioc’h marteze, a oa o tont, ne ouied ket a belec’h, o bosoù oc’h ober evel ul linenn hir a venezioù, [...]. — (Roparz Hemon, Alanig an Tri Roue, Skridoù Breizh, 1950, p. 42)
- Dix, vingt, trente chameaux, peut-être plus, étaient en train d’arriver, on ne savait d’où, leurs bosses formant comme une longue ligne de montagnes, [...].
- Dek, ugent, tregont kañval, muioc’h marteze, a oa o tont, ne ouied ket a belec’h, o bosoù oc’h ober evel ul linenn hir a venezioù, [...]. — (Roparz Hemon, Alanig an Tri Roue, Skridoù Breizh, 1950, p. 42)
Composés
- kañval-red
Dérivés
- kañvalat
- kañvaler
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.