kastiz

Voir aussi : Kastiz

Breton

Étymologie

Du latin castus.

Adjectif

kastiz masculin \ˈkas.ti(s)\

Nature Forme
Positif kastiz
Comparatif kastisocʼh
Superlatif kastisañ
Exclamatif kastisat
  1. Maigre.
    • Hag ar vleizez, en eur lipat eun askourn oan, bet krignet dek gwech a-benn neuze, a selle gant daoulagad avius ouz korf Alanig, daoust d’ar paour kaez louarn beza aet kastiz dre an trubuilhou en doa gouzañvet e-pad an deveziou tremenet.  (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 2, Gwalarn, 1936, p. 75)
      Et la louve, tout en léchant un os d’agneau, qui avait alors été grignoté dix fois, regardait avec des yeux envieux le corps d’Alanig, bien que le pauvre renard soit devenu maigre à la suite des malheurs qu’il avait endurés les jours précédents.
    • Sammet pounner e galon, labour tenn war e gorv, Mordiern a oa deuet da veza kastiz meurbet.  (Jakez Riou, Lizer an hini maro, Brest, 1925, p. 42)
      Le cœur lourd, le corps éprouvé par un travail dur, Mordiern était devenu extrêmement maigre.

Nom commun

Mutation Singulier Pluriel
Non muté kastiz kastizoù
Adoucissante gastiz gastizoù
Spirante cʼhastiz cʼhastizoù

kastiz \ˈkas.ti(s)\ masculin

  1. Châtiment, punition.
    • [...] rak ar cʼhastiz galvet gante war un den dizroug a gouezhe warne o-unan [...].  (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 26)
      [...] car le châtiment qu’ils avaient appelé sur un innocent leur retombait dessus [...].
  2. Peine, douleur, tourment.
    • E wreg, o welout e gastiz, a cʼhoulennas outañ petra a cʼhoarie gantañ.  (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 37)
      Sa femme, té­moin de son tourment, lui demanda ce qu’il avait.

Dérivés

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.