innocens

Français

Étymologie

→ voir innocent.

Forme de nom commun

SingulierPluriel
innocent innocens
\i.nɔ.sɑ̃\

innocens \i.nɔ.sɑ̃\ masculin pluriel

  1. (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Pluriel de innocent.

Latin

Étymologie

De nocens avec le préfixe in-.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif innocens innocens innocens innocentēs innocentēs innocentia
Vocatif innocens innocens innocens innocentēs innocentēs innocentia
Accusatif innocentem innocentem innocens innocentēs innocentēs innocentia
Génitif innocentis innocentis innocentis innocentium innocentium innocentium
Datif innocentī innocentī innocentī innocentibus innocentibus innocentibus
Ablatif innocentī innocentī innocentī innocentibus innocentibus innocentibus

innocens \Prononciation ?\

  1. Inoffensif, qui ne fait pas de mal.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
  2. Innocent, qui n'a pas fait de mal.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

Références

  • « innocens », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 823)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.