infortunatus

Latin

Étymologie

De fortunatus (« fortuné ») avec le préfixe in-.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif infortunatus infortunată infortunatum infortunatī infortunatae infortunată
Vocatif infortunate infortunată infortunatum infortunatī infortunatae infortunată
Accusatif infortunatum infortunatăm infortunatum infortunatōs infortunatās infortunată
Génitif infortunatī infortunatae infortunatī infortunatōrŭm infortunatārŭm infortunatōrŭm
Datif infortunatō infortunatae infortunatō infortunatīs infortunatīs infortunatīs
Ablatif infortunatō infortunatā infortunatō infortunatīs infortunatīs infortunatīs

infortunatus \Prononciation ?\

  1. Infortuné.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.